Άβαντες

Οι Άβαντες ήταν ένας προϊστορικός ελληνικός λαός, σύμφωνα και με τους νεότερους ερευνητές όπως ο Γερμανός Βάλκαινερ, ο Γάλλος Ντεζαρτέν κ.ά., που μελετούν την προϊστορική εθνολογική ενότητα πολλών και διάφόρων «φύλων» του τότε ελληνικού κόσμου. Θεωρούν την έννοια «φύλο» ως ομάδα ανθρώπων που πολλές μαζί συγκροτούσαν ίδια «φυλή». Το φυλετικό αυτό όνομα «Άβαντες» έφεραν οι αρχαιότατοι κάτοικοι της Εύβοιας^[1], καταγόμενοι από την Φωκίδα της Θράκης^[2] απ΄ όπου ήλθαν με τον βασιλιά τους Άβαντα, εξ ου και η ονομασία τους, όπου αφού διασκορπίστηκαν στη Πελοπόννησο και στη συνέχεια στη Φωκίδα, ίδρυσαν εκεί τη πόλη Άβαι και στη συνέχεια μετοίκησαν στην Εύβοια όπου και εγκαταστάθηκαν οριστικά. Από τότε η Εύβοια ήταν γνωστή ως «Αβαντιάς» ή «Αβαντίς», («Αβαντίδα»). Σύμφωνα με τους μύθους, προμάμη των Αβάντων ήταν η νύμφη Άβα, η οποία αφού ενώθηκε με τον Ποσειδώνα, γέννησε τον Εργίσκο, ήρωα της Θράκης, ιδρυτή της πόλης Εργίσκης, της σημερινής Τσατάλζας.

Στην αρχή εγκαταστάθηκαν στις εκβολές του ποταμού Ασωπού. Επειδή όμως οι Άβαντες ήταν ένας φιλοπόλεμος λαός^[3] που μάχονταν «εκ του συστάδην»^[4], επεκτάθηκαν στο νησί και κατοικούσαν κυρίως γύρω από την Ερέτρια και την Χαλκίδα. Ήταν γνωστοί στον αρχαίο κόσμο επειδή ξύριζαν το μπροστινό μέρος του κεφαλιού και άφηναν αλογοουρά στο πίσω μέρος, προκειμένου να μη μπορούν να τους πιάσουν από τα μαλλιά οι αντίπαλοί τους, ενώ η πολεμική τους ικανότητα ήταν ευρύτατα αναγνωρισμένη.

Περίπου την 2^η χιλιετία π.Χ. επεκτάθηκαν στην Αττική, την Ιωνία και σε μερικά νησιά του Αιγαίου. Τα ίχνη τους χάνονται την περίοδο μετά τον Τρωικός Πόλεμος μερικοί επιστήμονες όμως υποστηρίζουν ότι μετοίκησαν εκείνη την εποχή στην Θεσπρωτία χωρίς να μπορεί να αποδειχτεί αδιαμφισβήτητα.

Αναφέρονται από τον Όμηρο, τον Παυσανία, τον Στράβωνα και άλλους.

Οι Άβαντες στην Ιλιάδα

«Τους φοβερούς 'Αβαντες που κατέχουν την Εύβοια με τις πόλεις της, Χαλκίδα, Ερέτρεια και Ιστιαία πλούσια σε αμπέλια, την Κέρινθο στη θάλασσα και την οχυρωμένη κώμη του Δίου. Μαζί τους ήρθαν επίσης οι άνδρες από την Κάρυστο και τη Σρύρα. Ο Ελεφένορας από τη γενιά του Άρη ήταν ο αρχηγός τους. Ήταν ο γιος του Χαλκόδνα, που βασίλευε πάνω σε όλους τους Άβαντες. Μαζί του ήρθαν ναυτικό και πεζικό με μακρυά μαλλιά, γενναίοι πολεμιστές που θα κάρφωναν ευχαρίστως οποιουσδήποτε εχθρούς με τα μακρυά και αστραφτερά τους δόρατα. Από αυτούς ήρθαν 50 πλοία^[5]»

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Thesaurus Relictorum Linguarum Thraco-Dacicarum, λήμμα Άβας

Σημειώσεις

↑ κατά τον Αριστοτέλη
↑ όπως σημειώνει ο w:Στράβων βιβλίο 10, κεφ 1 και 3)
↑ όπως αναφέρει και ο Πλούταρχος
↑ μάχη μεταξύ συγκροτημένων σε φάλαγγα από απόσταση περίπου 2 μέτρων με τα δόρατα. Η τελείως σώμα με σώμα άναρχη μάχη με τα ξίφη αναφέρονταν ως «φύρδειν».
↑ (~1.500 άνδρες, αν τα πλοία υπολογιστούν ως τριακόντοροι και ~2.500 άνδρες αν υπολογιστούν ως πεντηκόντοροι).

[1] κατά τον Αριστοτέλη

[2] όπως σημειώνει ο w:Στράβων βιβλίο 10, κεφ 1 και 3)

[3] όπως αναφέρει και ο Πλούταρχος

[4] μάχη μεταξύ συγκροτημένων σε φάλαγγα από απόσταση περίπου 2 μέτρων με τα δόρατα. Η τελείως σώμα με σώμα άναρχη μάχη με τα ξίφη αναφέρονταν ως «φύρδειν».

[5] (~1.500 άνδρες, αν τα πλοία υπολογιστούν ως τριακόντοροι και ~2.500 άνδρες αν υπολογιστούν ως πεντηκόντοροι).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]